LOVin' Malawi: Because you're a woman!

Matandala Belgica & Hollandia!

Chisulo 16 Feburuwari

Zo, wederom zaterdag en wederom vroeg opstaan. Raar maar waar, in het weekend staan we vroeger op dan in de week. Vandaag staat er voor Ian, Lorenz en Walter een serieuze trip op het programma. Lorenz’ internet is al een hele week kapot en daarom trekken ze nu naar Mzuzu, een stad die zo’n 160 km verder ligt. De wekker belde ons om 5u wakker, want om 6u moesten we op de minibus richting Mzuzu zitten. Amai, vroeg! Hop, die minibus op en vol goede moed naar Mzuzu. We waren niet de enigen die op die minibus zaten hoor! Op een gegeven moment telden we 30 hoofden in een busje dat bedoeld is op ne man of 14 te vervoeren! Waanzin en oncomfortabel tot in de 10^e macht!

Na een trip van 3u en half kwamen we aan in Mzuzu, waar we meteen de winkels bestormden. Nu we hier toch zijn kunnen best ineens wat aankopen doen natuurlijk. Want hier vinden we dingen die we bij ons helemaal niet vinden. Buiten eten en drank zochten we nog naar wat praktische spullen ook. Opvallend: Alle ‘grote’ winkels worden hier uitgebaat door Aziaten! Dat merk je dan ook meteen aan de namen van de winkels: Hong Kong Trading, China Super Market, … Misschien niet eens zo slecht, aangezien die mensen wel iets afweten van handel drijven en op die manier de economie toch een beetje draait.

Verder op pad, inkopen doen en naar de Airtel Store, waar Lorenz’ internet gemaakt moet worden. Blijkbaar was zijn internet gepauzeerd door een verkeerde code in te voeren in de software van het internet. Stom dat we helemaal daarvoor naar Mzuzu moesten komen, maar we moesten hier anders een van de weken toch eens zijn. Dan maar ineens naar het Immigration Office, waar we gaan proberen om onze verblijven al meteen een maand te laten verlengen. Normaal gezien moeten we hier elke maand een keertje naartoe komen, omdat je verblijfsvergunning maar een maand geldig is. Ondertussen waren we 2 mannen tegengekomen, die we voordien al hadden ontmoet. Na wat onderhandelen in het Immigration Office, kregen we, mits betaling van de som van 10.000 Kwacha per persoon (het is namelijk 5.000 Kwacha per verlening), meteen 2 maanden extra verlenging. Dat betekent dat we tot 5 mei in Malawi mogen blijven. Aangezien we 27 april terugvliegen, moeten we hiervoor dus al niet meer terugkomen! Nice! Want dit tripje doet niemand voor zijn plezier.

Snel gaan eten bij een Indiër die de beste pizza ooit maakt, nog wat rondkijken en terug naar Chilumba, alweer zo’n 3u en half rijden met een volgestouwd minibusje. Heerlijk, dat Afrikaans openbaar vervoer.

In Chilumba hebben Lies, Linn en Yoeri ondertussen ook niet stilgezeten. Zij waren ongeveer even vroeg uit bed, om een tochtje te maken. Dat tochtje is een flinke wandeling geworden. Ze vertokken rond iets na 6 en waren om 14u terug. Mooie wandeling. Eerst een hele tocht te voet, waarna ze met een boot naar een eilandje gevaren werden. Daar hebben de vrienden de rotsen bestegen en beklommen op blote voeten! Verder zijn Lies, Linn en Yoeri wat wildlife tegengekomen. Tijdens hun tocht stond onder andere een apenbezoek op het programma!

Een sportief dagje voor dit trio vandaag.

Normaal gezien stond er vandaag de competitie voetbal en netbal op het programma, maar omwille van een overlijden in het dorp, ging deze niet door. Hier sterven ze trouwens sneller dan ze geboren worden hebben we de indruk, want het was niet het eerste overlijden dat we al vernomen.

Na de wandeling hebben de dames gekookte en gebakken banaan gemaakt (Ja inderdaad, banaan, we zitten in Afrika). Heerlijk, zo met een beetje ketchup! Delicatesse van de dag!

Malaweetje: Dwaal je van het pad af, dan kan je wel eens een pofadder tegen komen. Lies haar verblijf was al bijna over geweest, moest ze niet, net op tijd, de reactie hebben gehad om daar vooral niet op te gaan staan!

Sabata 17 Feburuwari

Lazy Sunday zouden we zeggen. Vandaag hebben we niet zo veel gedaan.

Lies en Linn werden ’s ochtends (terwijl de heren nog lagen te knorren) opgehaald om mee naar de mis te gaan. Want een Afrikaanse mis moeten we toch wel eens een keertje gedaan hebben natuurlijk! Aan de hand van de verhalen van onze dames, zouden de heren dan beslissen om volgende keer al dan niet mee te gaan.

Toen de dames terugkwamen, bleek al snel dat de heren deze activiteit toch zouden overslaan. De mis had twee en half uur geduurd, waarbij een priester een hele lange tijd over God had staan vertellen. Niet echt heel interessant. Het zingen was wel heel leuk natuurlijk, maar ik denk niet dat dit voor herhaling vatbaar is.

Verder hebben we vandaag wat geluierd en schoolvoorbereidingen gemaakt. Yoeri maakte wederom een prachtige kaart over de missionarisroutes van ‘The Kingdom of Buganda’. Ian brak zijn hoofd over lessen Computer Science die hij kan geven zonder computers. En de Lagere Scholieren maakten concreet materiaal in de vorm van biljetten en muntstukken om te gebruiken tijdens de lessen. Verder nog wat nadenken en uitvoeren hoe we de lessen hier aantrekkelijk en interactief kunnen maken en dan testen we deze week wat dat gaat geven.

Vandaag hebben we voor de eerste keer Nsima gegeten. Dit is de maaltijd die de lokale bevolking hier elke dag binnenspeelt. Bijzonder voedzaam volgens de mensen hier, maar naar onze mening kan geplette maïs toch niet zo super voedzaam zijn. Zeker niet als je ziet hoe de meesten er hier als een lucifer bijlopen.

Nsima dus, wel ja, eigenlijk helemaal niet slecht. Smaakloos, dat wel, maar met een lekker stukje vis en een goed sausje is dat best wel te smaken! Hoe ziet dit er nu uit? Wel ’t is eigenlijk een witte klomp deeg, gemaakt van gemalen maïs. En voor 200 Kwacha eten we hier met zijn vijven van. Plus dan nog K500 voor 6 vissen. Goedkoop gegeten vandaag! Het is ook de bedoeling dat dit met de handen gegeten wordt. Trek een stukje van hett deeg af, kneed dat in je handpalm met je vingers, dop het in de saus en speel het naar binnen.

Malaweetje: Vissenkoppen zijn hier een feestmaal voor de lokale bevolking. Dat samen met de overschot Nsima maakte onze Kondowe heel gelukkig!

Mande 18 Feburuwari

Terug tijd voor school vandaag, iedereen start met zijn eerste echte dagen lesgeven, hoewel iedereen al wel voor de klas heeft gestaan, begint onze planning eigenlijk vandaag pas.

Lies kreeg al direct een probleem voorgeschoteld, want zij moest normaal gezien vandaag met Science and Technology starten. De directeur zou gisteren de boeken komen brengen, maar aangezien er geen boeken gevonden zijn, moest Lies kiezen of ze vanaf morgen met English, Life Skills of Expressive Arts zou starten. Dan maar Engels geven vanaf morgen en vandaag enkel wiskunde.

Lorenz en Linn hadden vandaag wel hun eerste lessen Science and Technology, respectievelijk over de delen van een plant en waarvoor allerlei materialen gebruikt worden.

Yoeri en Ian hadden vandaag ook hun eerste echte voorbereide lessen. Yoeri startte met ‘The Kingdom of Buganda’ tijdens de geschiedenislessen. Ian moest voor de eerste keer Geography geven, waarbij hij het verschil tussen het weer en het klimaat moest uitleggen. Tijdens die les in de ene klas bleek dat de leerkracht deze les al gegeven had, waardoor Ian dus eigenlijk gewoon aan het herhalen was wat de leerlingen al gezien hadden.

Verder bestond onze dag hier uit voorbereiden voor de volgende dagen, eens met de visser voor onze lodge gaan praten en vragen of hij voor ons vis had gevangen. Want dat ging die proberen. Helaas, niets gevangen vandaag. Morgen meer geluk.

Buiten een babbeltje met het thuisfront, en nog wat voorbereiden of grote tekeningen kleuren (ja, drie van ons doen Lager Onderwijs) hebben we vandaag niets meer gedaan.

Chibiri 19 Feburuwari

Het lesgeven gaat gewoon door. We gaan hier geen al te uitgebreide verslagen over typen, want dat zou wat veel zijn om allemaal op de blog te zetten. Opvallende dingen, of speciale situaties delen we jullie zeker en vast mee!

Yoeri had sinds gisterenavond wat last van zijn oog en het is er niet beter op geworden met een nachtje slaap. In tegendeel! Zijn oog is helemaal rood doorlopen en het doet nogal pijn. Een ontstoken oog lijkt het. Toch maar proberen vandaag en hopen dat hij niet te hard moet afzien. Eenmaal aangekomen op school, werd hij door een leerkracht terug richting de lodge vergezeld om medicatie in het ziekenhuis te gaan halen. Daar kreeg hij een zalfje mee dat hij op z’n oog moest smeren. Daarover dan een kompres en vastplakken die handel, zodat er geen licht meer aankomt. Aarrgh, Kapitein Eénoog is een feit!

Normaal gingen Yoeri en Ian deze namiddag Baseball uitleggen aan de leerlingen van Form 2 in het middelbaar. Na de uitleg van dit spel, gaan we dat dan met allemaal spelen op het sportterrein. Baseball met 100 leerlingen, dat wordt tof! Aangezien Yoeri nu last had van zijn oog en eerst nog eens langs het ziekenhuis moest om zijn papieren te laten zien, neemt Lorenz de taak van het uitleggen van Baseball met plezier over. Ian en Lorenz legden het spel eerst zo goed mogelijk uit, waarbij ze geassisteerd werden door Lies. Later kwam Yoeri nog kijken tijdens het uitvoeren van het spel. Uiteindelijk kwamen er ongeveer 40 à 50 leerlingen op het spel af. Er waren een paar leerlingen die het spel en de regels heel snel oppikten. Na een tijdje oefenen kregen we al mooie spelletjes te zien. De sportleerkracht begon alvast met het samenstellen van een Baseball team.

Onze taak voor vandaag zat er op. Een spel uitleggen dat je zelf niet helemaal beheerst is geen makkelijke opgave. Zeker niet als je dit dan nog eens in een vreemde taal moet doen. Uiteindelijk hebben we een mooi resultaat gezien en hier en daar bijsturen tijdens het spel zelf was ook succesvol. Voldaan, maar vermoeid terug naar huis.

Eenmaal in de lodge aangekomen waren Ian en Lorenz helemaal kapot. Zo staan uitleggen en een spel begeleiden, verbeteren, bijsturen en aansturen in deze hitte is vermoeiend! Dan nog eens een half uur terug wandelen was er te veel aan :D

Linn was vandaag haar conditie gaan verbeteren tijdens de netbal. Daar werd ze weer verwacht voor de training en het lijkt er op dat Linn en Lorenz zaterdag tijdens de competitie wel degelijk mee gaan moeten spelen.

Terug op onze positieven, begonnen we voor te bereiden voor de volgende dag. Walter was vandaag naar Mzuzu geweest, deze keer met de taxi, omdat er voor het project nog iets moest gebeuren. Hij had grote zelfklevende plastic meegebracht waarmee we ’s avonds alle grote tekeningen en kaarten, die we tot nu toe al gemaakt hadden, lamineerden. Ian maakte ondertussen werk van het tekenen van een weerstation. Zijn volgende Aardrijkskunde-opdracht.

Malaweetje: “Lies has to carry the fish, because she’s a woman”, aldus de lokale visser voor onze lodge. Lorenz was wel akkoord met deze uitspraak, maar hij mocht dan betalen… ’t Is wat je verkiest he.

Chitatu 20 Feburuwari

Vannacht is de elektriciteit hier nogmaals uitgevallen en deze ochtend was dat nog steeds niet in orde. Geen toastbrood als ontbijt vandaag, wel een lekker kommetje cornflakes.

Eenmaal teruggekomen van de lessen dachten we leuke dingen voor te bereiden, maar de stroompanne was nog steeds een feit. Probeer je maar is in te beelden wat je allemaal kan doen zonder elektriciteit. Inderdaad, goed gedacht, NIETS! Lorenz bijvoorbeeld wou een domino maken om met de kinderen te spelen. Dan begint het probleem. De prenten voor die domino staan op de computer, daarvoor hebben we elektriciteit nodig, stel dat we nog eventjes op de batterij kunnen werken en de domino is af, moeten we die afprinten. Hmm, daar hebben we ook elektriciteit voor nodig. We zouden eventueel ook kunnen tekenen, als het echt niet anders kan, maar dan moest dit nog gelamineerd worden, anders overleven die kaartjes de eerste 10 seconden niet. Lamineren dus! Maaaar, zonder elektriciteit gaat dat ook niet.

Frustrerend eigenlijk, als je echt helemaal niets kan doen.

Dan begonnen Lies, Lorenz en Linn maar aan de tekeningen voor het eerste leerjaar. De leerkracht had gevraagd of we de tekeningen uit haar boek konden vergroten. En aangezien we nu toch niets konden doen, was dat een leuke bezigheid.

Uiteindelijk hadden we natuurlijk wel elektriciteit nodig, dus besloten de heren de generator boven te halen. Deze ging heel gemakkelijk aan de gang en na eventjes uitzoeken hoe de kabels moesten liggen, hadden we elektriciteit. Net genoeg om de diepvriezer(omdat anders ons vlees en onze vis zouden ontdooien), de koelkast en enkele apparaten te laten werken. Lorenz ging samen met Kondowe nog snel wat benzine kopen op de zwarte markt om de generator draaiende te houden. Ja, op de zwarte markt. Als blanke alleen geraak je daar volgens mij niet aan benzine, dus we hadden onze Kondowe nodig.

Eten maken was vandaag ook super gezellig. Een vuurtje stoken en koken maar! Het duurde wel een pak langer dan anders, maar ach, het was gezellig. Sinds vandaag zijn we ook afgestapt van Carlsberg. Nu drinken we Kuche Kuche, ‘The Pride of Malawi’. Een pilsje van 3,7%. Licht en zeker niet slecht!

Malaweetje: Ondertussen weten we waarvoor condooms hier gebruikt worden. ’t Is eens iets anders he!

Chinayi 21 Feburuwari

Ondertussen is er terug elektriciteit!

Na het lesgeven verzamelden we allemaal terug aan de lodge, waar Ian zijn vrije dag nuttig aan het gebruiken was. Ian begon vandaag aan onze moestuin. We gaan zelf groenten planten en hopen hier nog enigszins resultaat van te zien. Resultaat proeven zal waarschijnlijk te laat zijn. Maar we kunnen de mensen hier maar gelukkig maken door een groentebedje te maken.

Toen die moestuin een feit was, begonnen Lies, Linn en Kondowe aan de was. 3 badjes met kleding in, water bijvoegen, zeep in de baden en schrobben die handel!

Als dat gedaan was, trokken Lorenz, Ian, Linn en Walter naar Uliwa, op zoek naar eten, drank, maïs (ja, we gaan hier nog Nsima maken), een hak (Ian heeft grootse plannen met de moestuin) en nog wat andere spullen.

Eenmaal terug van Uliwa, ging Yoeri vertrekken naar de Secundaire school om een praatje met de leerlingen te gaan slaan. Ze hadden geklaagd dat Yoeri er nooit was om eens een babbeltje te doen. Op naar school dus. Tegelijkertijd vertrok de rest naar het sportterrein. Het was weeral training en Linn en Lorenz gaven nogmaals alles wat ze in zich hadden om te winnen. Aangemoedigd door Lies, Ian en Walter, streden ze voor winst. Nu wordt het wel heel erg duidelijk dat het de bedoeling is om zaterdag mee in het team te staan. Dan zullen we de bezoekers een leren wat voetbal en netbal is! Branden zullen ze! (Of wij misschien, als de zon aanwezig is)

Ondertussen begint iedereen hier een beetje gefrustreerd te geraken. Het lesgeven ligt bij iedereen wat gevoelig. Iedereen heeft het was lastig, omdat we de indruk hebben dat we geen appreciatie krijgen voor wat we hier doen. De leerlingen blijven echt gewoon inzichtelijk falen op alles wat we proberen, de leerkrachten komen niet opdagen als wij aan het lesgeven zijn en profiteren van de vrije periode die ze dan krijgen. Het lijkt dat die leerkrachten het ook maar normaal vinden dat wij uren en uren in materiaal steken. Achteraf lijkt die moeite dan meestal ook voor niets geweest. We proberen ons er over te zetten en we gaan er gewoon volledig voor. Stap voor stap kunnen we misschien een klein resultaat bereiken. Alles is beter dan niets proberen.

Chinkondi 22 Feburuwari

De laatste dag van de werkweek en dan is het wederom weekend.

Vandaag zijn Ian en Yoeri, tijdens de namiddag, naar een quiz op de middelbare school. Ze zouden niet mee spelen, maar ze zouden gewoon eens gaan kijken hoe dat er aan toe gaat. Benieuwd met welke verhalen zij straks gaan toekomen.

Linn, Lies en Lorenz hebben vandaag een deel examens meegekregen van de directeur. We hadden namelijk voorgesteld om die examens te digitaliseren. Dat zou voor de leerkrachten en leerlingen een pak interessanter zijn. Vandaag zijn we dus begonnen met het digitaliseren van die examens. Eén van de leerkrachten toonde heel veel interesse in de tekeningen en afbeeldingen die we maakten met de computer en wou dit ook absoluut kunnen. Vanaf vandaag leren we Mister Kondowe (ja, ook al Kondowe, maar een andere) met de computer werken. En hij leert snel. Momenteel is hij bezig aan het typen van zijn eigen examens, traag maar leerrijk vordert hij. Leuk om te zien en wij zijn blij dat hij het zo veel interesse toont. Daaruit blijkt dus dat er wel heel veel nuttige dingen zijn die we hier kunnen doen.

Verder hebben we ook de roosters van de leerkrachten gevraagd. Want we zien hier toch wel wat problemen met de structuur en de indeling van de lessen en leerkrachten. Sommige leerkrachten moeten soms op hetzelfde uur in 2 klassen tegelijk zijn. Andere momenten zitten de leerlingen dan weer een lesuur zonder leerkracht in de klas. Dit vinden we niet oké en dit willen we dus aanpakken. Tegen dat we hier vertrekken moeten de leerkrachten een fatsoenlijk lessenrooster voorgeschoteld krijgen, zodat zowel de leerkrachten als de leerlingen structuur hebben.

Vandaag maakt Lorenz nog eens stoofvlees. Dan kunnen we daar morgenavond weer heerlijk van smullen. Hopelijk is het even lekker als vorige keer.

Malaweetje: Vandaag werden de schoolteams voorgesteld voor de pers! Walters Pers Agency stond paraat.

Het vrouwelijke netbal team

Het mannelijke voetbalteam

Volgende week zullen we jullie weer nieuwe verhalen rond de oren gooien! Veel plezier daar in de lage landen en lijd nog maar eventjes goed kou. Wij zullen hier wel nog wat zweten in de zon.

Groetjes en tot volgende week!