zaterdag 23 maart 2013

Don't come knocking when the boat is rocking!

Hier zijn we weer! Lees snel verder, dan kom je alles te weten over ons fantastisch relaxweekend.

Zoals we vrijdag al neerschreven, hadden we vrijdagavond onze megabarbecue. En het was een succes! Geiten- en varkensvlees (samen goed voor 2,5 kg), 5 vissen, 20 worsten, 6 grote broodjes, lookboter, eieren en een berg groenten om ‘u’ tegen te zeggen. We nodigden onze man Kondowe uit om ons te vergezellen aan tafel. En wat bleef er na een vreetpartij van zo’n uur of 3 over? Wel, eigenlijk niets meer. Enkele overschotjes waarvan we tussendoor wisten dat ze niet op zouden raken, mocht de nachtwaker verorberen.

Nadien hebben we nog wat genoten van een drankje en een spelletje Bao in onze tuin.


Zaterdagvoormiddag bestond uit onze spullen pakken en tevergeefs op zoek gaan naar een kapper die nog open was. De lagere school had ook nog examens nodig tegen maandag, dus deze gingen in druk en waren net op tijd klaar. Om 13u hadden we afgesproken te vertrekken. Gepakt en gezakt vertrokken we met de fietstaxi naar de middelbare school. Vanaf donderdag gaan de leerlingen, na 11 weken non-stop internaat, naar huis (omwille van de paasvakantie) en om dat afscheid ‘te vieren’, werd er een disco georganiseerd. Wij dus naar de disco! We kwamen er tegen half 2 aan en de hal waar de disco plaatsvond was zo goed als volledig verlaten. Wat zagen we? Een computer, 2 boxen, een handvol leerlingen, 5 mzungu’s en de spreekwoordelijke hooibal die door het lokaal vloog. Vreemd, disco zonder mensen.


De reden vonden we echter zeer snel. Na een kijkje om het hoekje, bleken de leerlingen net hun middagmaal te krijgen. 400 leerlingen die in rijen stonden aan te schuiven om hun bord vol te laten scheppen met rijst en een stukje afvalvlees. De niet-vleeseters hadden de keuze tussen een ei of tomatensaus. Fantastische gedachtegang natuurlijk: “We houden een disco van 13u tot 17u en om 13.30u beginnen we de lunch te serveren.” Dat er niemand in de disco stond, was dus logisch. 



Na een praatje met enkele leerlingen, besloten we onze één van de leerkrachten te zoeken. Deze leerkracht had ons zijn auto beloofd om op weekend te gaan. Wij moesten enkel de benzine betalen en dan was de auto van ons voor dit weekend. Ian, Linn en Lies mochten uitvechten wie de chauffeur mocht zijn. Deze 3 hadden immers een rijbewijs bij. Na een strijd die bloed, zweet en tranen opleverde, besliste een professionele jury dat Ian als winnaar uit de bus kwam. Ian dus achter het stuur! Oh, wacht, nog eventjes de richtlijnen voor gebruik beluisteren. “Als het knopje om het raam te openen of te sluiten er af valt, geen paniek, you can always fix it.” “Als je de auto parkeert en achterlaat, moet je de motorkap wel met slot en ketting langs de onderkant van de auto vasthangen.” “En als je start, moet je eventjes wachten, anders kan je niet vertrekken.” Maar we moeten zeggen. Een van de beter uitziende auto’s in Malawi. Later bleek dat die ook zeer degelijk reed. 

 Off we go, naar Chitimba! Ja, we zijn daar al eens geweest. Toen sliepen we onder een mangoboom. Nu hopen we iets meer luxe te vinden.

Hop, net voor het dorp linksaf naar Chitimba Camp (of Chitimba Beach), eens de houtmarkt gepasseerd, werd de poort geopend.

Eerste indrukken: Waaauuuwwww! Paradijs op aarde! Een prachtig zicht op het strand, voorafgegaan door palmbomen en mooie plantjes, 2 ronde tafels; bedekt door rieten, ronde afdakjes, allerlei houten hutjes die als logement dienden, een kampvuur en last but not least een zeer gezellige bar met leuke zeteltjes! Joepie! Een weekendje ontspannen, relaxen en ademen!

Het eerste wat we deden was een kamer boeken voor 2 nachten. Met z’n vijven in een dorm voor de komende 2 nachten. Gezellig! Het volgende wat we deden was een kijkje nemen op de menukaart en alvast een cocktail bestellen. Tropisch land, tropische omgeving, tropisch drinken. 5 maal Cuba Libre alsjeblieft.
Chitimba Beach wordt uitgebaat door een Nederlands koppel, die momenteel 6 jaar in Malawi wonen. Ook leuk, want de barmannen spreken hier en daar een woordje Nederlands. Meteen werd duidelijk dat we het hier wel naar onze zin zouden hebben. Want de barman van vandaag is de eerste grappige Malawiaan die we tegenkomen.

Eerst even genieten van het uitzicht, het drankje naar binnen slurpen, onze spullen wegzetten en genieten van een lekkere lunch.

Iedereen voldaan? Dan trekken we naar de houtmarkt! Zo’n 10 shops die eigenlijk allemaal hetzelfde verkopen en veel te veel geld vragen. Wij kennen dat systeem ondertussen al. “How much is it?” “8000 Kwacha.” “Pfoe, that’s a lot.” “But because you’re my good friend, I can give you mooi prijs!” “Yes, we know!”

Afbieden en veel bestellen is de sleutel tot succes. We zeiden het vorige keer ook al. We maken hier snel vrienden!

We lieten ons eventjes gaan op de houtmarkt en kochten en bestelden wat Afrikaanse kunst van onze vrienden die ons mooi prijs konden geven. Tegen morgen zal alles af zijn en kunnen we dus al onze spullen ophalen.

’s Avonds deden we dan weer waarmee we ’s middags eigenlijk al begonnen waren. Relaxen! Na een overheerlijke Spaghetti ploften we neer in de zeteltjes, waar we nog een spelletje Jenga speelden en uiteindelijk onze avond afsloten aan de toog van de bar, met een gesprek met de barman en de eigenaars.

Malaweetje: Wist je dat de barmannen hier leuke namen hebben. Zo werden we bediend door Knackworst, Schwarzenegger en Joep Janssen.






De volgende dag begaven Lorenz en Yoeri zich naar het meer om een verfrissende ochtendduik te gaan nemen, terwijl Ian, Linn en Lies het dorp in trokken. Ian wilde proberen zijn Allstars te laten maken bij een schoenmaker. Helaas, geen schoenmaker te zien vandaag.

Vandaag besloten we in de namiddag een activiteit te gaan doen. Zo heel de dag relaxen is het natuurlijk ook niet. De keuze viel op houtsnijden. Aangezien we allerlei op een houtmarkt hadden besteld, wilden we natuurlijk weten hoe moeilijk het was om dit te maken. Aangezien mzungu’s alles kunnen, kan ook dit geen probleem zijn natuurlijk.

Wat probeerden we uit? Lorenz, Ian en Linn waagden zich aan een Wall Plaque, Lies ging voor de sleutelhanger en Yoeri besloot zijn kunsten op een Afrikaans masker te werpen. Na wat testen, proberen, prullen en 3u bezig zijn, hadden we enkele mooie resultaten!




Terug over de houtmarkt, om al enkele spullen op te halen. Uiteraard was nog niet alles af, because this is Africa! Wat wel af was, namen we al mee. De rest zullen we morgen wel ophalen. Gelukkig was Ians schaakbord al af. Een pareltje, waarmee we ons ’s avonds kostelijk amuseerden. Het derde schaakspelletje tussen Lorenz en Ian leverde een partij van 80 minuten op!

Malaweetje: Wist je dat Yoeri door de eigenaar mee naar zolder werd genomen? Lachend en tevreden kwam hij terug beneden!

Maandag besloten we om 16u te vertrekken. Dat hadden we ook tegen alle Afrikanen op de houtmarkt gezegd, zodat al onze spullen voor 16u af moesten zijn. Na een dagje wachten en luieren was het bijna 16u toen we onze spullen in de auto aan het laden waren. Wat deden we vandaag zoal? Boa en Chess spelen, luieren en nog wat Afrikaantjes lastig vallen op de houtmarkt. Lorenz en Ian waagden zich ook aan een spelletje beachvolley. Vermoeidend!

Uiteindelijk was het 17u tegen dat we alles hadden en dus konden vertrekken. Op het allerlaatste moment werden er nog dingen afgewerkt. Terwijl we naar het dorp wandelden werd er nog een doosje van een laag schoensmeer voorzien. In het dorp moesten we toch nog enkele boodschappen doen.
Off we go, back to Chilumba met alweer een fantastische chauffeur achter het stuur. Aangekomen aan de lodge laadden we onze spullen uit de auto en reden Yoeri en Ian terug naar de eigenaar van de auto. Snel de auto afzetten en met de fietstaxi terugkomen. Tegen dat ze terug waren stond het eten al bijna klaar en konden we ons fantastisch weekend gezellig afsluiten.

Malaweetje: Wist je dat we in Chitimba Beach zelfs nog minder betaalden om te overnachten dan we hier in de lodge doen? Voor €7 overnacht je hier al paradijselijk. Erg duur is Malawi dus niet. Interesse? www.chitimba.com


Dinsdag 19 maart

Back to realilty!
Vandaag moesten we terug aan de slag op de scholen. Lorenz, Linn en Lies gingen toezicht houden bij de examens van de lagere school, terwijl Ian en Yoeri wederom aan de slag gingen op de middelbare school. Lies en Lorenz bleken dan vandaag eigenlijk niets te moeten doen. De leerkrachten hadden enkele documenten nodig die op de lodge lagen, dus slenterden de 2 heen en weer tussen de school en de lodge. Linn had vandaag haar eigen examen, dus daar moest ze wel aanwezig zijn.
In de voormiddag zagen we Yoeri aankomen, hij was enkele spullen, die hij wel kon gebruiken, vergeten en aangezien ze op de school (en in de rest van het dorp) even zonder stroom zaten, was het dus de ideale moment.
Verder valt er over vandaag niet veel te vertellen. Een rustig dagje om de week in te zetten.


Woensdag 20 maart

Vandaag is het de laatste werkdag op de middelbare school. Ian en Yoeri vertrokken ’s ochtends op tijd naar school om de laatste klusjes te doen en alles de finishing touch te geven. Toen ze om 5 voor 8 op school aankwamen, zeiden de leerkrachten tegen Yoeri dat hij om 8u toezicht moest gaan houden tijdens een examen. “Hoe? Dat is toch morgen?” “Ahja, we hebben dat veranderd, jij moet nu vandaag toezicht houden.” Oké, gelukkig was hij er op tijd en omdat de andere toezichthouder niet kwam opdagen, besloot Ian om Yoeri gezelschap te houden. Nadien werkte Ian nog een aantal bedden af (waardoor de teller nu op 51 bedden staat, knap werk!) Ook de krijtborden kregen hun laatste lekje verf, waardoor alles er nu tiptop uitziet. (Hier staat de teller op 9)

Op de lagere school werden de laatste examens van Standard 6 en 7 afgenomen en Linn, Lies en Lorenz besloten met de lagere jaren al een activiteit te doen. Omdat de leerlingen wel aanwezig moeten zijn, maar ze geen les meer krijgen en dus de hele dag niets te doen hebben, besloten we iets te doen om binnenkort de klassen wat kleur te geven. We lieten elk kind zijn eigen hand op een kartonnetje tekenen. Deze werden met wasco omlijnd en ingekleurd met kleurpotloden. Grappig om te zien, als je je inbeeldt dat de kindjes van Standard 1 en 2 nog nooit een kleurpotlood of wascokrijtje gezien hebben.
Toch enkele hele mooie resultaten en binnenkort dus opgefleurde klaslokalen.


En wat doen we verder op een stroomloze dag? Wel, een pingpongtafel verzinnen en dus tafeltennis spelen! Linn en Lorenz besloten om een tafeltje om te toveren om een spelletje tafeltennis te kunnen houden. Mini-pingpong! Moeilijk, maar wel heel leuk!









Als tweede stond het spelletje Flingo op het programma. Een strandspel, waarbij het de bedoeling is om een balletje in de lucht naar elkaar te spelen met behulp van een doek die aan je nek hangt en opgespannen wordt, door op te spannen met je handen. Op de foto zien jullie wel wat we bedoelen. Ook onze Afrikaanse vrienden Harriet en Kondowe waren er zot van. Het heeft lang geduurd voor ze wilden proberen, maar toen ze overtuigd waren, waren ze helemaal verkocht! 





Malaweetje: Lorenz en Ian gingen vandaag naar de kapper en toen Ian aan de beurt was viel de elektriciteit uit. Gevolg? Zelf maar verder afscheren! Dit was het kappersresultaat!





Donderdag 21 maart

Gelukkige lente! Geniet nog een beetje van de laatste smeltende sneeuw en vrieskou, wij zullen hier aan jullie denken terwijl we in onze T-shirt en short in de brandende zon een pintje drinken bij zo’n 35 graden.
Vandaag was het Closure Day op de middelbare school. De leerlingen mochten dus vandaag voor de eerste keer in 11 weken naar huis vertrekken. Tijdens deze assembly, die Yoeri en Ian eigenlijk gemist hebben, werden ze beiden nog eventjes bedankt voor al het geleverde werk de voorbije weken.

Yoeri zag vandaag een mooie tekst op bord geschreven staan. Een van de leerlingen had iets op bord geschreven om ons te bedanken voor ons harde werk en de mooie opknapbeurt. Leuk, om zo door iemand bedankt te worden. Een aangename verrassing!

Op de lagere school werd er verder geknutseld. Vandaag stonden Standards 4 t.e.m. 8 op het programma. Ook hier zagen we weer mooie resultaten. Ook vandaag moesten de leerlingen weer niets doen en hadden ze dus een dagje rondhangen en spelletjes spelen op school tegoed.

’s Middags hadden we bezoek op de lodge. De headmaster van de lagere school, kwam samen met Mister Banda, Madam Mwaftirwa en de 4 studenten (waaronder de 2 best scorende van de school) afscheid nemen van de ‘student teachers’. Ze brachten een cadeautje mee, dat bestond uit rijst, broden en groenten en wij boden ze een drankje aan en hadden een gesprekje met de leerkrachten en kinderen.

De avond sloten we af in de bottle store. Met z’n allen besloten we gezellig iets te gaan drinken in de bottle store. Gezellig en warm was het, tot het begon te regenen. We zochten toevlucht onder het rieten bouwsel naast de bottle store, maar ook daar bleven niet helemaal droog. Ook speelde de elektricteit met onze voeten. Deze viel zo’n 3 keer uit en kwam uiteindelijk ’s ochtends terug. Deze keer was het niet echt een probleem. De drankjes waren koud.

Malaweetje: Wist je dat onze nachtwacht zich nu echt kan verdedigen. Wij deden hem een katapult cadeau, want tot op heden kon hij enkel maar roepen… “Go away, don’t steel, don’t be an angry man!” Ik zou het inbreken al opgeven, denk ik!


Vrijdag 22 maart

Vanochtend om 6u werden Yoeri en Ian met een auto opgehaald om met een aantal mensen van de middelbare school naar Mzuzu te rijden. Het plan was om vandaag met het sponsorgeld een hele hoop boeken te gaan halen. Inderdaad, dat was het plan, want Linn kreeg telefoon van Ian om te zeggen dat ze morgen weeral terug moeten. Blijkbaar kan er met een maestro dan toch geen geld afgehaald worden en hebben de heren een Visa-kaart nodig. Dit regelen we dus via Linn, want zij is de enige met een Visa. Mastercard zou ook niet werken, anders had Lorenz ook ter hulp kunnen schieten.
Uiteindelijk, toen de heren om 20.30u aan de lodge kwamen, bleken ze toch al bijna alles gekocht te hebben. Lorenz had geld meegegeven om te wisselen en ook Ian en Yoeri hadden nog geld bij. Dit bedrag, samen met het bedrag dat ze aan een automaat wel konden afhalen, zorgde er voor dat alles toch nog gekocht kon worden.

Morgen wordt er dan naar Karonga gegaan om nog wat laatste dingen te halen en het wisselgeld in orde te brengen.

Vandaag was het Closure Day in de lagere school. Vandaag werden de rapporten uitgedeeld. Daaraan ging een soort oudercontact vooraf. Alle ouders (4 stuks), leerlingen en leerkrachten werden samen in een lokaal gezet. Dan volgden er een aantal speeches. Nadat de directeur en 2 leerkrachten het woord hadden genomen, werd er aan de fellow teachers from Belgium gevraagd om iets te zeggen. En wie dat mocht doen, werd er ook meteen bij gezegd. Lorenz, you can now speak. De 2 dames tevreden en Lorenz zat er niets mee in.

Na anderhalf uur speechen, was de tijd daar om over te gaan tot de uitreiking van de rapporten. Eerst kregen de beste leerlingen van elk jaar nog een beloning die bestond uit pennen, kleurpotloden, schrijfpotloden, stiften, slijpers en gommen. Gesponsord door het Belgische thuisfront, bestaande uit familieleden en de stageschool van Linn.

Tijdens en na het uitdelen van de rapporten deden we nog een praatje met enkele leerlingen, ouders en leerkrachten en nadien begonnen Linn, Lies en Lorenz aan de grote kuis op de lagere school. Ook hier is een opknapbeurt altijd welkom, dus het poetsen en op orde brengen van de lokalen is een mooie daad. Ook hier krijgen de krijtborden een nieuw leven.


Zaterdag 23 maart

Terwijl Lorenz op de lagere school aan het klussen was, vertrokken Yoeri, Linn, Lies en Ian naar Karonga. Zoals je al kon lezen, worden daar nog enkele spullen aangekocht van het sponsoringsgeld dat we tot nu toe inzamelden.

Lorenz had ondertussen hulp gekregen van een stelletje Mufipa’s op e lagere school. Een aantal leerlingen die op de school wat rondliepen, zagen Lorenz aan het werk in de lokalen en ze kwamen spontaan te hulp na een eerste kwartier van observatie vol interesse.
Vanavond steken we onze barbecue nog eens aan en dus bereiden we ons nu alweer voor op een feestmaal. Hoewel het wel meer bescheiden zal zijn als vorige keer.

Malaweetje: Wist je dat de Malawiaanse economie echt niet rijk wil worden aan ons? Geld afhalen is hier een ramp. Meer dan €1000 afhalen is zelfs met een Visa onmogelijk. En de bankbediende gaat er vanuit dat als er geen bonnetje uit de machine komt de transactie niet gelukt is. Gelukkig wisten wij er iets meer vanaf!

Zo, met het posten van deze blog zetten we onze laatste volledige week aan de lodge in. Volgende week vrijdag vertrekken we immers op onze vakantie doorheen Malawi. Maar eerst nog een weekje werken op de lagere en middelbare school.

Ook maken we het antwoord van de vorige prijsvraag bekent. Mufipa betekent zwarte. De gelukkige winnaar van deze vraag is de mama van Lies! Proficiat, u wint tropische groeten vanuit een ondenkbaar warm Malawi! Geniet ervan daar in de sneeuw.

Tot volgende week donderdag. Dan geven we jullie, als alles goed loopt (hier weet je het nooit met stroom- of internetpannes), een update.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten